غم بزرگ من

الان یه هفته می شه که توی کماست .فقط دعا می کنم بیدار بشه چون می دونم اگه خدایی نکرده چیزیش بشه من می میرم !اخ به جون خودم میمیرم !حالا چیکار کنم اخه چرا یه همچین کاری کرد.چرا باور نکردم دوسم داره؟چرا وقتی گفت دوست دارم مسخرش کردم و خندیدم اخه چرا؟دیگه از اینکه کلی فکر عذاب اور تو سرمه دارم دیونه می شم.توی اون همه فکر غلط می زدم که مامان صدام کرد .با حالتی شلخته و مو های با فته نا منظم رفتم پایین دیدم اومدن دنبالم که بریم ملاقات مثل اینکه بیدار شده.خوشحال از اینکه میرم ببینمش سریع رفتم و حاضر شدم.توی راه همش فکرم اونجا بود حالا که می گن بیدار شده چطوری می خوام تو چشاش نگاه کنم منی که باعث بیماریش بودم.رسیدیم بیمارستان با پاهای لرزون پله هارو می رفتم بالا جوری اضطراب داشتم که بقیه هم موتوجه شده بودن و هی می گفتن چرا مضطربی خوشحال باش که خوب شده منم یه لبخند سرد می زدم که یعنی حرفشونو قبول کردم و مضطرب نیستم در حالی که اصلا اونجوری نبود.توی فکر اینکه چی بگم غرق بودم که رسیدیم در اتاقی که اون توش بود چشمامو بستم و رفتم تو.وقتی چشمامو باز کردم دیدم لبخندی که معنی خوشحالی داره تو صورت خوشگلش دیده می شه از شرمندگی سرمو انداختم پایین اقدر اشفته بودم که متوجه نشدم کی بقیه رفتن بیرون.وقتی دید سرم پایینه با صدای ارومش که هرادمی رو به خودش جلب می کرد گفت چرا سرتو انداختی پایین .چند روز مارو ندیدی خجالتی شدی ای شیطون؟!وقتی اینو گفت بدنم شروع کرد به لرزیدن و بعد با صدای بلند شروع کردم به گریه و گفتم:دچجوری دلت اومد اینکارو بکنی هان چرا با من اینکارو کردی مگه نمی خواستی دوست داشته باشم خوب دوست دارم اینو بفهم میدونی تو این یه هفته چی کشیدم بعدش هم دباره گریه کردم.وقتی منو اونطوری اشفته و گریون دید از رو تخت اومد پایین تا بیاد پیشم ولی چون بدنش ضعیف شده بود اوفتاد زمین سرمو بلند کردم دیدم رو زمینه و سعی داره خودشو به من برسونه تاقت نیاوردم و دیویدم و بغلش کردم هقهق زدم زیر گریه .متوجه شدم که اونم داره گریه می کنه و سرمو نوازش می کنه یه ذره اروم شدم شدم و کمکش کردم برگرده به تخت .نشستم کنارش و بهش خیره شدم برای اینکه منو بخندونه دوباره یکی از اون جک های بی مزه شو برام گفت(یه روز یه مرده میره کلاه بگیره بشقاب می گیره)با اینکه جکش خنده دار نبود اما خودش همچین می خندید که منم به خنده می نداخت تازه گرم صحبت و عذر خواهی و این حرفا بودیم که وقت ملاقات تموم شد.بلند شدم و ازش خداحافظی کردم وقول دادم که فردا بازم میام ببینمش و در اون حین هم جوری که غافلگیرانه باشه یه بوس کوچولو تو لپش کاشتم و طوری که چشمم تو چشش نیوفته سریع دویدم بیرون ولی از کنجکاوی به پشت سر برگشتم که دیدم با خنده داره نگام می کنه وای که چقدر خجالت کشیدم.دیگه تو خونه منتظر بودم که فردا بیاد و من دوباره برم پیشش وای ضاعت انگاری وایساده بود شبم که اصلا خوابم نبرد.صبح که شد با خوشحالی بلند شدم و کلی هم وقت صرف کردم واسه اماده شدن تا اینکه بازم رفتیم بدو بدو رفتم بالا در اتاقرو زدم و رفتم تو.نشسته بود روی تخت و سرو وضعشم مرتب کرده بود با سلامو ااحوالپرسی نشستم کنارش.چون زیاد نمی تونست بشینه دراز کشید کمی با هم حرف زدم تا اینکه متوجه شدم حالش خوب نیست و دستاش سرده گفتم بابا یخیدی بذار روتو بپوشونم.گفت دوسم نداشته باش خواهش می کنم فراموشم کن من دیگه نمیمونم ولی بدون تا ابد دوست دارم بعد یه لبخند زد و گفت دختر تو منو دیوونه ی خودت کردی ولی خواهشن تو هم این احساسو نسبت به من نداشته باش در حالی که دستش تو دستم بود و سعی در گرم کردنش داشتم عصبانی شدم و در حالی که اشک می ریختم گفتم تو فقط دوس داری منو اذیت کنی که همون موقع از حال رفت.وقتی اونجوری دیدمش جیغ کشیدم و دکتر اومد و منو بیرون کردن و دیگه نذاشتن برم تو گفتم امکان داره مرده باشه گفتن نه فقط بیهوش شده منم باور کردمو برگشتم خونه چند روزی بود که نمیومدن دنبالم بریم دیدش دیگه کلافه شدمم بهشون زنگ زدم ولی دیگه دیر شده بود چون اون دیگه بیدار نمی شد اره اون مرده بود همون روزی که من پیشش بودم وای خدا دارم میمیرم چرا تنهام گذاشت زورکی رفتم سر قبرش وای باورم نمی شد یعنی واقعا اون اونجا خواببیده.همه ی حرفایی که گفتم توی دلم سنگینی می کرد و تصمیم گرفتم به شما هم بگم تا بدونید تنها شما نیستید که فکر می کنید بدبخت ترینید

سلام بچه ها وای که چقدر دلم واسه شما و گشتن تو وبلاگ ها تنگ شده بود واقعا خیلی بده که با بزرگ شدن مشکلات بیشتر میشه ولی به جان خودم به خاطر شما هم که شده دوباره اومدم اگه بدونین این چند وقتی که نبودم چقدر بد گذشت

از همه ی افرادی که به این وبلاگ سر می زنن خواهش می کنم نظر بدن تا بتونم به شکل عالی ادارش کنم

لطفا نظر یادتون نره

روانشناسي نوجوانان

ايا تا بحال فكر كرديد كه واسه چي زندگي مي كنيد؟هدفتون از زندگي چيه؟چرا شما بدبخت ترين ادم دنياييد؟چرا اختياري واسه خودتون نداريد؟

واسه چي به دنيا اومديد؟   چرا دنيا شمارو با تمام مشكلاتتون نميبلعه تا راحت بشين؟

وقتي نوجواني با خانواده اش مشكل داره فكر مي كنه همه ي تقصيرا سر اونان و خانوادش هم فكر مي كنه همه ي تقصيرا سر نوجوانه در حالي كه تقصير سر هر دو طرفه!

انسان در سنين نوجواني بسيار حساس.زودرنج و لجباز مي شه.

دوست داره بگه بزرگ شده و نيازي به كسي نداره و خودش تنهايي مي تونه از پس مشكلاتش بر بياد و اينهكه باعث سقوط نوجواني مي شه .اين عادي كه نوجوان يه چنين حسي داشته باشه.هميشه سعي مي كنه توي جمع هاي خاص شركت كنه و اداي ادم بزرگ هارو در بياره.با اينكه توي وجودش شيطنتي هست ولي بهش توجه نمي كنكه ولي اينم نمي دونه كه با بزرگ شدن كلي از اختيارات ازش سلب مي شه پس چه بهتر كه از ديگران براي خودنمايي تقليد نكنه و سعي كنه خودش باشه.چون اگه از ديگران تقليد كنكه ديگه تا اخر همونجوري پيش مي ره فقط نقش بازي مي كنه اين هم در رشته ي تحصيليش . هم در زندگي زناشوييش مشكل ايجاد ميكنه پس چه بهتر كه ادم از ال قدم هارو محكم و استوار برداره و به تقليد نپردازه اون موقع است كه لذت زندگي رو با تمام وجودش حس مي كنه و زندگي براش معني پيدا مي كنه و ارمان ها و اهدافي تو ذهنش پديد مياد كه اونو به زندگي براي رسيدن به اون اهداف تشويق مي كنه.چه خوبه كه انسان شب با اين فكر به خواب فرو بره كه فردا به هدفم نزديكتر مي شم و مطمئن باشيد اگر ادمي اينجوري دنبال هدفش بره بلاخره بهش مي رسه. شخصيت ادما بسيار منحصر به فرده و شخصيت يك نفر هيچوقت با شخصيت انسان ديگر يكي نيست و هركس داراي شخصيت جداگانه است كه اونو از بقيه متمايز مي كنه.نوجوان بايد سعي كنه كه هميشه خونسرد باشه واز هر چيزي كه ممكنه براش پيش بياد عصباني نشه چون اين به خودش ضرر مي زنه.اگه يه نوجوان اينارورعايت كنه توي زندگي موفق مي شه و ديگه معلق نيست و شخصيت مطعلق به خودشو پيدا مي كنه.

 وظايف پدرومادر در مقابل نوجوان

• توي جمع ها ومكان هاي عمومي سعي نكن شخصيت نوجوان رو با يه كار ناپسندانه كوچيك كنن
• خيلي زياد نوجوان رو مورد نصيحت قرار ندن چون فقط باعث عصبانيت نوجوان مي شه
• سعي كنن به جاي بزرگتر دوست نوجوان باشند و به حرفاي نوجوان گوش بدن و حرفاشو بيهوده تلقي نكند
• دخترخاله.پسر عمو يا امسال اينهارو به رخ نوجوان نكشن كه باعث دوري نوجوان ازتون مي شه وشايد دست به كاراي خطرناكي بزنه
• اجازه بدين كمي تنها باشه وفكر كنه.سعي نكنيد خلوتشو بهم بزنيد چون اون نياز به فكر كردن داره
• با ارامي و خونسردي باهبشون صحبت كنيد چون خيلي زود ناراحت مي شن
• مهم تر از همه اينكه گير نديد بهش و هي صداش نكنيد

10 دستورالعمل تنبلي براي اقايون

·        سعي كنيد روز ها استراحت كنيد تا شب ها راحت بتوانيد بخوابيد!

·        در نزديكي تخت خوابتان صندلي بگذاريد تا اگر از خواب بيدار شديد روي ان استراحت بكنيد!

·        ايستادن به رفتن.نشستن به ايستادن وخوابيدن به نشستن اولويت دارد!

·        جايي كه مي توانيد بنشينيد چرا مي ايستيد؟!

·        كار امروز را به فردا موكول كنيد وكار فردا را به پس فردا!

·        اگر حس كار كردن به شما دست دادگمي صبر كنيدتا اين حس از شما بگذرد!

·        از همه ديرتر سرسفره رفته وزودتر بلند شويد تا زحمت چيدن و جمع كردن سفره به شما تحميل نشود!

·        براي كار هميشه فرصت هست.بنابراين از استراحت غا فل نشويد!

·        در مهماني ها هتما با خود بالش ببريد شايد فرصتي براي استراحت بدست اوريد!

·        به خواب نگوييد گار دارم.به كار بگوييد خواب دارم!

                          مادرم مايه ي خجالت من بود

اين افسانه گرفته شده از كتاب اسطوره هاي يونان   

داستان عشق واقعي...خيلي جالبه حتما بخونيد

ماجراي يه دختر خوشگل از سرزمين يونان كه به دليل زيباييش تنها مونده

در سرزمين هاي دور از ما دختر زيبايي به نام سايكي در قلمرو پدرش زندگي ميكرد سايكي قيافه ي زيبايي داشت به طوريكه هيچ پسري جرات نمي كرد ازش خواستگاري كنه.

خواهراي كوچكتر از سايكي هر دو ازدواج كرده و با همسرانشون به سرزمين هاي ديگري رفتند.سايكي از اين كه تنها بود افسردگي شديدي گرفت پدرش او را به يك جاي ديگر فرستاد تا بهتر بشه.در اونجا زني با پسرش كه اسم بسره كيوپيت بود زندگي ميكرد كه بسيار خوشگل بود. اين زن وقتي متوجه شد كه از او زيباتري هم وجود داره به فكر اين افتاد تا سايكي رو بكشه و خودش زيباترين دنيا بشه.پس به پسرش گفت كه بره پيش سايكي و سايكي رو عاشق خودش بكنه و ازش بخواد كه به خاطرش خودشو بكشه.پسره رفت پيش سايكي و موفق شد دل سايكي رو به دست بياره ولي خودشم عاشق سايكي شد.پس تصميم گرفت از پيش مامانش بره و از سايكي خواستگاري كنه ولي شرطش براي ازدواج اين بود كه سايكي نبايد قيافه ي كيوپيت رو ببينه.سايكي هم قبول كرد.اونا با هم زندگي خوبي داشتن تا اينكه يه روز سايكي تصميم گرفت خواهراشو به قصر زيباشون دعوت كنه.كيوپيت به سايكي گفت كه خواهرات تو رو وسوسه ميكنن ولي سايكي باور نكرد و اونارو دعوت كرد.خواهراش وقتي زندگي زيباي سايكي رو ديدند از حسودي اونو وسوسه كردند كه شايد كيوپيت خيلي زشته كه نميخواد ببينيش و بهش گفتند شب وقت خواب يك شمع بردار و برو بالا سره كيوپيت تا قيافشو ببيني .سايكي موقع شب يه شمع برداشت ورفت بالا سر كيوپيت و دي كه كيوپيت داراي چهره اي بسيار زيباست ولي همون موقع يك قطره از شمع روي دست كيوپيت افتاد و باعث شد بيدار بشه.همين كه بيدار شدوسايكي رو ديد گذاشت ورفت.سايكي براي اينكه دوباره كيوپيت رو بدست بياره رفت وبه مامانش التماس كرد كه بگو كيوپيت برگرده مامانشم از فرصت استفاده كرد و براي اينكه سايكي زشت بشه گفت بايد از جنگل هاي خار عبور بكنه سايكي قبول كرد وسفرش رو اغز كرد و درطول سفر عشقي كه نسبت به كيوپيت داشت از درد زخمهاش كم مي كرد.سفر سايكي بعد از دو سال تموم شد همه جاي بدنش زخم بود ولي به صورتش سالم مانده بود.مادر كيوپيت بنا به قولي كه داده بود كيوپيت را به نزد سايكي باز گرداند وان دو زندگي خوبي در كنار هم داشتند